Via Podiensis mei 2024, dag 6
Dag 6: Le Pech Laburgade 🠖 Labastide-Marnhac (maandag 27 mei 2024)
Afstand: 26 km
Hoogtemeters: 620m
Meteo: bewolkt
Gisteravond voor de eerste keer op verplaatsing gedineerd. Plaats van afspraak in La Petite Auberge in Cahors. De anderhalve km werd door onze vrouwelijke vertegenwoordiging overbrugd met een busje. De mannelijke helft te voet, Luc en Christine vormden de inmiddels gekende uitzondering op de regel.
In het gezellige eethuis troepen de vrouwkes, nu zonder uitzondering , samen aan de ene helft van de voor ons speciaal gereserveerde tafel ( bedankt Leslie). Zo blijven ze nog schitteren op hun Franse Moederdag. De mannen aan de andere kant. Zo konden zij op hun gemak en ongestoord de ontknoping van de belgische voetbalcompetitie volgen.
Euforie bij enkelen dat de hemel komend seizoen voor de 19de keer blauw zwart zal kleuren. Het acceptatie proces bij paars wittte harten en blauw gelen kan starten.Voor iemand was blauw wit al kampioen ( weliswaar van de gebuisden).
Tussenin is het genieten van de plaatselijke specialiteit Le Cabicou en de Canard, rijkelijk overgoten met lokale rode en witte wijnen en het alomgekende Evian en het sprankelende Perrier.
Vandaag is het weer wandelen. Stap voor stap. Niet alvorens de dagelijkse opwarming en stretch , vandaag zelfs met een danspasje om de heupen los te krijgen. Op de muziek van onze magistrate dj.
Op weg naar een bedevaartsoord heet wandelen pelgrimeren, oftewel ' mediteren met de voeten" . Hier op de prachtige Via Podiensis richting het graf van de Heilige Jacobus. Vandaag 26 km tussen Le Pech en La Bastide - Marnhac. Verbinding maken met je medereiziger, zonder oordeel.( What happens on the camino stays on de camino). Met de toevallige voorbijganger, onbekend wordt een beetje meer bekend. Met jezelf, innerlijke rust, grenzen verleggen.Met je dierbaren die je vergezellen, voor anderen onzichtbaar. Voor jou dichtbij fladderend in de vorm van een vlinder. Hart verbinding. Een lach, een traan, vertrouwen op de weg.
Voeten pijnigen op losliggende steenbrokken op oude Romeinse heirwegen omringd door charmante rudimentair gebouwde muurtjes.
Laveren langs de geur van wilde tijm geflankeerd door de pracht van de gele brem.
Het thuisfront wandelt met ons mee. Rita herinnert Luc aan hun trouwdag. Vandaag 47 jaar geleden. Een korte dwang om vanavond de bende te trakteren. En zo hebben we weer iets om naar uit te kijken.
Morgen meer blog.
- Buencamino groeten van Bart.
