Via Podiensis mei 2024, dag 5
Dag 5: Limogne-en-Quercy 🠖 Le Pech (zondag 26 mei 2024)
Afstand: 28 km
Hoogtemeters 305 m
Na onze rustige wandeling gisteren ( het was dan ook zaterdag) en een korte busrit kwamen we aan in ons tweede etappe hotel. Cahors als stad doet al een belletje rinkelen en ons hotel past er perfect in. Hotel Terminus 1911. Een echt belle epoque hotel dat zijn stijl behield sedert het bouwjaar 1911. Het feit dat het steeds binnen een zelfde familie bleef is er zeker niet vreemd aan. Dat we vanaf de parking met onze valiezen een 20 tal treden dienden te beklimmen maakt deel uit van de charme natuurlijk! Het opvolgend diner was lekker en verzorgd, een verlengstuk van de liefde voor hun hotel van de jonge eigenaars. Even ontstond een kleine opstoot toen Bart begon met het voorlezen van de blogs. Een hotelgast dacht dat de Bijbel werd aangesneden en de pastoorsstem van Bart gaf er misschien nog een klein toetje bij. Het misverstand smolt als sneeuw voor de zon.
Na een verkwikkende nacht, een lekker ontbijt en het zelf klaarmaken van ons lunchpakket zagen we het zitten om hopelijk zonder Pech (…) en na een muzikaal intermezzo (rarara) terug met onze geoefende voeten de diverse ondergronden te strelen. Uiteraard gingen daar de obligate rek en strekoefeningen aan vooraf, vanaf nu nadat er een laagje kruipolie aan de scharnieren aangebracht wordt.
Het is toch ongelooflijk waartoe wijze stijve grijze mannen toe in staat zijn als zij vergezeld door stralende dartelende taterende vrouwen de Camino vervolgen ( omdat het zondag en moederdag – in Frankrijk - is mag er eens met een wierookvat gezwaaid worden)…
Na meneer/mevrouw rek en strek (Raymond VhG!) weerstaan we de heerlijke geur van gebraden kippen en gebakken patatjes op de zondagse markt van Limogne om onze GR65 (!), wit-rode markering (!) verder te vervolgen. Het prachtige landschap met quasi geen moeilijkheden zet aan tot een gelijkmatige tred. De stenen lage muurtjes slingeren zich op een gelijk ritme door het bucolische landschap, een schitterende begeleiding op onze Caminoweg, bijna als muziek…Niet verwonderlijk dat we in zulke omstandigheden straks het dorpje Bach aan doen. Maar eerst een leuke smakelijke lunchpauze in Les Maronniers in Varaire. Iedereen is net daarvoor gefoerageerd met een banaan, ons in volle ren aangereikt door één van onze trouwe buschauffeurs. En niemand die zijn bevoorrading misgreep.
Gesterkt door spijs en drank vinden we zonder omwegen terug onze mooie landelijke weg. Pastorale omgevingen betoveren onze geesten. Deze laatsten worden in slaap gewiegd al stappend en zo kunnen we de aanhoudende lokroep en avances van de koekoek weerstaan.
In Bach is er een mooie pauze en tijd voor een groepsfoto. Van het monument van de muziek is er niets te zien of te horen (uiteraard). Vanaf hier worden de stapkilometers iets zwaarder (door de afstand en de zon). Maar na tig kilometers en een korte pauze aan busje bruin en na nogmaals tig kilometets gloort aan het einder het silhouet van onze chauffeurs met het heuglijke nieuws dat anderhalve kilometer verder de busjes er staan. Van terrasje doen is er geen sprake, nada, noppe, niets. Het eindpunt ligt dan ook in…. Le Pech. Wie vindt dat nu uit??? Drooggeweg rijden we dan maar tot aan de Terminus waar op het terras wel de kas kan aangesproken worden tot groot jolijt van onze kassier die al dat kleutelgeld al dagen meezeult.
We zijn reeds over halfweg en niemand ziet het zitten om al verder af te tellen. Morgen wacht ons gelukkig terug een etappe.
- Hans
